Kilka dni temu mogliśmy obchodzić już 77 rocznicę Powstania Warszawskiego. Jak wiemy z historii Polski, była to największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Na mocy decyzji Dowódcy Armii Krajowej gen. Komorowskiego, miała swój początek pierwszego sierpnia 1944 roku. W ciągu następnych 63 dni powstańcy brali udział w walce, której to celem była Polska niepodległa, wolna od wojennych działań niemieckich oraz władczości sowieckiej. Wedle obliczeń, aż 16 tysięcy osób straciło życie podczas walki o stolicę, zaś rannych zostało 25 tys. osób, w tym ponad 6 tysięcy ciężko rannych. Oprócz tego, około 30 procent osób, które w trakcie Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary egzekucji prowadzonych przez niemieckie formacje policyjne a także wojskowe. Bez wątpienia największe nasilenie zabójstw na ludności cywilnej miało miejsce w okresie dwóch pierwszych tygodni sierpnia 1944 - kiedy obowiązywał rozkaz Hitlera o ludobójstwa w Warszawie.

Jednakże, mimo wielkiego poświęcenia a także uderzającego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, a także "zwykłych" niemundurowych - Powstanie nie powiodło się. Mimo tego, z całą pewnością wskazane jest dbać o pamięć i odwagę ludzi biorących czynny udział w walkach i po prostu oddać im zwyczajny szacunek, bo przecież walczyli w imię godności i wolności człowieka. W następstwie tego nie tylko w ten jedyny dzień w ciągu całego roku, ale także czasami zatrzymać się na kilka chwil w tym codziennym pędzie i pomyśleć o tym, jak wiele poświęceń i wyrzeczeń musieli przyjmować ludzie w tych trudnych czasach i w jak bohaterski sposób udowadniali swoją odwagę, heroizm, determinację oraz chęć jednoczenia się. Dziś nietrudno jest niesłusznie oceniać tych ludzi, jednakże nie zapominajmy o tym, że żyli oni w zupełnie odmiennych czasach niż my. Warto także zapoznać się porządnie z historią Powstania Warszawskiego, po to by poznać większą ilość szczegółów, które są równie istotne i potrafią zmienić nasze myślenie w zasadzie diametralnie. Pokażmy swoją empatię oraz respekt.